Nuntii de politicis corruptis Hispanis ad nos crebri adferuntur his diebus. Nuper audivimus Aloisium Bárcenas, qui fuit Factionis Popularis (PP) arcarius, 20.000.000 euronum in argentaria Helvetica condidisse. Ceterorum autem res gestas non minus nauseamus audientes: mercedem illicitam hic dat, accipit ille; plerique beneficia flagitiosa a Bankia accipiunt, omnes nummos modiis metiuntur atque fructum latrocinii transferunt quo nullum tributum detrimenta inferat. Diversa a diversis agitantur, ad hoc solum tandem cuncta tendunt, ut videatur res publica nihil aliud nisi ludus latrunculorum.
Quoniam nostri politicorum nos taedet, ad antiquos
Romanos nos vertemus, qui nullo modo corruptelis vacabant. Ex viris insignibus corruptis C. Licinium Stolonem eligam, non quod eius fraus maior sit, sed quia vix
sine risu audiri potest.
Vt a Tito Livio traditum est, tribunus C. Licinius Stolo cum
collega L. Sextio promulgavit “leges omnes adversus opes patriciorum et pro
commodis plebis” (Liv. VI 35). Etenim una ex tribus eorum legibus de modo agrorum tractabat,
“ne quis plus quingenta iugera agri possideret”. Sed postea Licinius, qui pro plebe tam
acerrime pugnasse dictus est, “sua lege decem milibus aeris est damnatus, quod
mille iugerum agri cum filio possideret emancupandoque filium fraudem legi
fecisset” (Liv. VII 16).
Ecce latrunculus subtilis atque elegans!
(Nogueras scripsit)
